Η τεχνική τού Δείξε, μην λες
Μπορεί να έχεις ξανακούσει το “δείξε, μην λες” αλλά δεν είναι απλώς μια συμβουλή. Χρειάζεται να το εφαρμόζεις. Τι μπορείς δηλαδή να κάνεις;
Αρχικά να σου πω ότι είναι μια εξαιρετική τεχνική και τολμώ να πω ότι αυτή μπορεί να σε ξεχωρίσει από τους άλλους συγγραφείς. Για πολλούς είναι ευκολότερο το να λένε παρά να δείχνουν οπότε σου προτείνω να προσέξεις αυτήν την τεχνική λίγο παραπάνω.
Σε προηγούμενο άρθρο μου σου ανέφερα 4 λάθη και σε ένα άλλο για τον γραπτό διάλογο. Ρίξτα μια ματιά.
Τι χρειάζεσαι για την τεχνική Δείξε, μην λες
Αυτό που χρειάζεται να θυμάσαι για την τεχνική Δείξε, μην λες είναι:
- Περίγραψε με ένα χαρακτηριστικό που να δείχνει το συναίσθημα του ήρωα: “Έκλεισε με δύναμη την πόρτα φεύγοντας”, δείχνει τον ήρωα θυμωμένο”
- Ένα χαρακτηριστικό που δείχνει μια ιδιότητα: “Περπατούσε και ακουγόταν ο θόρυβος από το λευκό μπαστούνι της” δείχνει ότι ήταν τυφλή
- Ένα χαρακτηριστικό που δείχνει τη διάθεση της στιγμής: “Χτύπησε την πόρτα τρεις φορές πολύ γρήγορα και δυνατά” δείχνει ανυπομονησία
Στο πρώτο δε θα πεις σκέτο “θυμωμένος”, στο δεύτερο σκέτο “τυφλή” και στο τρίτο σκέτο “ανυπόμονος”.
Πιάνεις το νόημα ε;
Δες το και από μια άλλη πλευρά. Θα έλεγες σε κάποιον: “Είμαι θυμωμένος” “Είμαι λυπημένος” “Είμαι τυφλός” “Είμαι ανυπόμονος”; Πιθανόν όχι.
Εάν πχ έχεις θυμώσει μπορεί να το δείχνεις γιατί έχεις σφίξει τα δόντια σου ή τις γροθιές σου ή επειδή ύψωσες τη φωνή σου κλπ
Όλα αυτά μπορείς κάλλιστα να τα περιγράψεις σε μια σκηνή και έτσι να ζωγραφίσεις μια ζωντανή εικόνα. Έτσι, ο αναγνώστης δε βαριέται.
Μην ξεχνάς κάτι σημαντικό στο Δείξε, μην λες
Οι ήρωές σου είναι διαφορετικοί. Δηλαδή δε θα χρησιμοποιείς σε όλους τους χαρακτήρες σου τον ίδιο τρόπο για να δείξεις ότι είναι πχ θυμωμένοι. Θυμήσου ότι ο καθένας αντιδρά διαφορετικά.
Επίσης, μην τους βάζεις όλους στο ίδιο συναισθηματικό πλαίσιο. Δεν νιώθουν όλοι τα ίδια, σωστά;
Θα υπάρχουν βέβαια κάποιες πληροφορίες
Με την αφήγηση χρειάζεται να πει κάποια πράγματα, αλλά ακόμα κι αυτά μπορούν να δημιουργήσούν μια ατμόσφαιρα.
Παράδειγμα
“Ήταν σκοτάδι και το έδαφος όπου πατούσε, με τις χοντρές μπότες του, τραχύ. Ο φακός του κινητού δεν ήταν αρκετός για να φωτίσει μακριά και οι θόρυβοι που ακουγόντουσαν του προκαλούσαν ανατριχίλα. Τα ξερά φύλλα που πατούσε έκαναν θορύβους που διατάρασσαν την τρομακτική ησυχία που επικρατούσε. Χαμηλά κλαδιά σκάλωναν συνεχώς στο δεξί του μανίκι. Ψηλά το φως του φεγγαριού δεν μπορούσε να διαπεράσει τα πυκνά δέντρα, αφήνοντας το μονοπάτι μπροστά του σκοτεινό και ύπουλο”.
Άσκηση:
Πού περπατάει ο ήρωας;
Μπορείς να μαντέψεις; Επίσης, πες μου τι περιγραφές διέκρινες.
Στείλε μου στο katerina@writingcoach.gr και εγώ θα σου στείλω την απάντησή μου αν τα βρήκες ή όχι